De redactie van deze website heeft een aantal leuke uitspraken uit de praktijk verzameld en vraagt om 'uitspraken die raken of vermaken' uit de praktijk van het stotteren in te sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

 Noah (8 jaar) vertelde dat hij het soms wel fijn vindt om te stotteren en soms niet. Toen ik vroeg wat hij fijn vindt aan stotteren antwoordde Noah: ‘Dan kan ik lekker langer met mensen praten’. 

De vader van Sebastiaan vertelt dat hij de laatste tijd veel vloeiender spreekt dan in de periode ervoor. Ik vraag: ‘Is er iets veranderd?’. De vader denkt na over mijn vraag en gaat na of er iets veranderd kan zijn in het gezinsleven of in de benadering naar Sebastiaan toe. Hij zegt: ‘Nee, er is niets veranderd’. Sebastiaan (6 jaar) kijkt ons beiden aan en zegt: ‘Jawel hoor, mijn haren zijn veranderd, ik ben naar de kapper geweest’.

Ik vind het heel leuk om te stotteren want dan kan ik alles lekker twee keer zeggen! 

(Aldus praatgrage Koen van 5 jaar)

Een jongetje van 4 jaar kwam voor de eerste keer in de praktijk. Ik speelde met hem om te bepalen bij welk soort uitingen hij al dan niet stotterde. Opeens liet hij het speelgoed los, keek me vanachter zijn rode bril aan en vroeg: 'Wanneer ga je nou wat doen aan mijn stotteren?'. Ik moest lachen en vroeg hem: 'Wat wil je dan dat ik doe?'. Hij zei toen: 'Geef mij maar een prik!'.

 Dieudonnee van 12 jaar meldde het volgende aan haar stottertherapeut:
"Het stotteren gaat nu goed. Ik voel bijna geen haperingen meer. Alleen moet ik het toch een beetje blijven oefenen. Het is net als een tuin die je heel mooi hebt gemaakt, maar die je dan toch steeds een beetje moet blijven verzorgen: een beetje water geven, een beetje onkruid weghalen.
En als het dan een keertje niet goed gaat met een plant of een struik, dan moet je die even extra aandacht geven zodat hij weer verder kan."

 Tijdens een behandeling van Max (4 jaar) spreek ik heel langzaam om bij hem ook langzame spraak uit te lokken. Max kijkt me verbaasd aan en vraagt:
'Spreek jij Nederlands?'.

Ik vraag aan Yorrik (7 jaar): 'Vind jij dat stotteren bij je hoort?'. Yorrik
antwoordt: 'Bij mijn echte ikik hoort het niet, bij mijn andere ik wel'.

Noël (3 jaar) spant zijn voeten als hij stottert. Voordat we op de grond gaan spelen masseer ik even zijn voetjes. Ik zeg: 'Zo, even je tenen losmaken'. Noël kijkt me verschrikt aan en roept: 'Nee, ze moeten eraan blijven'.
 

Na de spreekbeurt van de 8 jarige Jelle vroeg één van de klasgenootjes heel serieus: 'Jelle, schapen stotteren toch eigenlijk ook? Mehehehehe.'