De beleving van stotteren: een synthese van kwalitatieve studies met implicaties voor de therapie
Review van Amy Connery, Alene McCurtin en Katie Robinson (2019)
Gepubliceerd in Disability and Rehabilitation, https://doi.org/10.1080/09638288.2018.1555623
Door: Leonoor Oonk
Kwantitatief en kwalitatief onderzoek zijn twee verschillende manieren van onderzoek doen.
Met kwantitatief onderzoek verkrijg je cijfermatige inzichten over mensen. Het geeft antwoorden op vragen die in hoeveelheden kunnen worden uitgedrukt. Bij kwalitatief onderzoek achterhaal je diepgaande informatie over motivaties, gedachten en verwachtingen van mensen. De informatie wordt verkregen via diepte-interviews en gesprekken of door observaties.
Kwalitatieve studies over stotteren kunnen bijdragen aan een beter inzicht in en begrip van de impact die stotteren heeft op iemands leven. Deze kennis is belangrijk voor therapeuten bij hun klinisch redeneren en het bepalen van de doelstellingen in de therapie.
Stotteren: effect van genen en van vroege therapie
door: Bast EJEG, Ploos van Amstel HK, Franken M-C.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3514.
• Omdat bij de meeste mensen stotteren na verloop van tijd overgaat, hanteerde men tot nu toe de stelregel om af te wachten.
• Er zijn 2 belangrijke recente ontwikkelingen op het gebied van stotteren: de ontdekking van genmutaties die relevant lijken te zijn voor ontwikkelingsneurologische afwijkingen en het groeiend bewijs dat vroeg ingrijpen helpt bij de genezing.
Doorbloeding van hersenen minder goed bij personen die stotteren
Door: Mark R.J. Zuidberg
Ongeveer een jaar geleden heb ik een literatuurthesis geschreven in het kader van mijn MSc. studie Basic and Applied Neuroscience aan de Universiteit van Amsterdam. Deze literatuurthesis is inmiddels (enigszins aangepast) gepubliceerd, ook op deze website. Ik heb dus zeker grote interesse en enige voorkennis in dit gebied, en met grote belangstelling las ik daarom op 4 januari 2017 een artikel op NU.nl over een nieuw onderzoek naar stotteren. Dit artikel gaat over een Amerikaanse onderzoeksgroep die onderzoek heeft gedaan naar de doorbloeding van het spraakcentrum in personen die stotteren (PDS) en bij controles. Het is natuurlijk ontzettend belangrijk dat er meer tijd, aandacht, en geld wordt gestoken in het onderzoek hiervan. Meer kennis en meer inzicht betekenen immers ook betere potentiële behandelmethoden.
.png)
