Stotteren is een stoornis in de vloeiendheid van het spreken. Stotteren ontstaat bijna altijd op jonge leeftijd en het wordt daarom ook wel ontwikkelingsstotteren genoemd. Het  bestaat uit  opvallende herhalingen , verlengingen en/of blokkades van klanken of lettergrepen. Dit gedrag is onvrijwillig: de persoon die stottert heeft het niet onder controle.

Stotteren wordt wel vergeleken met een ijsberg. Het openlijk stotteren met zijn blokkades, herhalingen en ongewilde pauzes tijdens het spreken is goed merkbaar, dus ‘boven water’ . Daarnaast bestaat er het zogenaamde verborgen stotteren; dit deel blijft voor de buitenwereld onzichtbaar, maar kan een belangrijker plaats innemen dan het openlijk stotteren: het vermijden van moeilijke woorden, spreekangst en minderwaardigheidsgevoelens. Deze laatste verschijnselen blijven als het ware ‘onder water’.

Wereldwijd zijn er zo'n 60 miljoen personen die stotteren - PDS, we gebruiken deze internationaal gangbare term liever dan 'stotteraar', omdat de persoon veel meer is dan alleen dat laatste. In Nederland en België zijn die getallen 170.000 respectievelijk 100.000.

De Griekse redenaar Demosthenes (zie hiernaast) kreeg het advies om tegen de branding in te roepen als remedie tegen zijn stotteren. De Nederlandse Stotter Vereniging Demosthenes is naar hem vernoemd.

Meer informatie

Op onze website vind je veel veelgestelde vragen en antwoorden over stotteren. In het kader van Wereldstotterdag 2023 verzamelden onderzoekers van het Max Planck Institute in Rotterdam vragen over stotteren en wetenschappelijk onderzoek over stotteren. Bijvoorbeeld over hoe de maatschappij tegenover stotteren staat en of er een verband is tussen stotteren en medicijngebruik. Op de website van het instituut vind je alle vragen en antwoorden.