O-o-o-Oranje van Martin Laamers
Twee keer droeg hij het shirt van het Nederlands elftal. Hij speelde meer wedstrijden voor Vitesse dan Theo Janssen. Toch doet de naam Martin Laamers weinig belletjes rinkelen. In de media duikt hij slechts op in rubrieken over vergeten voetballers. 'Dat heeft alles met mijn spraak te maken. Als er vroeger een camera in mijn buurt kwam, sprintte ik weg. Ik wilde niet stotterend op tv.' Teamgenoten als Phillip Cocu, John van den Brom, Theo Bos en Edward Sturing werden na hun spelerscarrière bekende trainers, Martin Laamers is na jarenlange werkloosheid en een overwonnen gokverslaving al blij met zijn baan als schoonmaker. Zijn spraakgebrek heeft een grote impact op zijn leven gehad. 'Erger dan het stotteren is de stress van het niet durven praten. Die stress is weggevallen nu ik eindelijk schijt heb aan mijn spraakgebrek.' Nadat bekende schrijvers als Michel van Egmond, Hugo Borst en Marcel van Roosmalen hem hebben afgewezen, volgt Remco Kock ex-profvoetballer Martin Laamers. Hij beschrijft hoe Martin zijn verleden oprakelt en zijn best doet om zijn unieke verhaal ('Ik ben de enige stotterende international') in de picture te krijgen en ditmaal wel stotterend op tv te komen. Het resultaat is O-o-o-Oranje. Leven met een spraakgebrek, een humoristisch boek over een serieus onderwerp. 'Natuurlijk is stotteren een handicap. Communiceren is in onze maatschappij ongelooflijk belangrijk.' - Edward Sturing 'Over dat boek van Martin doe je als schrijver zeker drie keer zo lang als normaal.' - Theo Janssen
Uitgeverij Kontrast
ISBN 9789492411099
Recensie 'Mond vol kiezels' en 'Dertien' door Bert Bast
Recensie 'Mond vol kiezels' en 'Dertien' door Bert Bast
In mei ontvingen we een exemplaar van het boek 'Mond vol kiezels', en ik heb het geboeid gelezen. Er komt veel herkenbaars in voor: de jeugd in een streng Gereformeerd gezin (er mag weinig) en dat in de naoorlogs opbouw maatschappij (er kan steeds meer). Vooral drie problemen komen aan de orde: de bal, die steeds in de tuin van de buurman terecht komt, en dan heroverd moet worden; over een paar klasgenoten en andere kennissen die in het toenemend autoverkeer verongelukken; en een vader die stottert. Het is niet helemaal duidelijk hoe de hoofdpersoon met deze problemen omgaat. Wel is heel duidelijk dat een gedeelte van de stottertherapie van vader (‘Over leren aanvaarden dat je een gebrek had en dat stotteraars voor zichzelf moesten leren opkomen. ‘Ze hoeven zich echt niet te schamen’’) in die schaamtecultuur heel lastig overkomt. En dat doet het nog steeds.
Mond vol Kiezels, over een bewolkte jeugd. Arno Haytema, Atlas Contact Amsterdam, ISBN 978 90 450 1921 5/NUR 320.
Fotoboek Gestotter
door André de Jongh
Interview door Ilanda de Dood
Hoe ben je op het idee gekomen van dit fotoboek?
Ik ben achtendertig jaar en stotter zelf sinds mijn vijftiende geloof ik. Tijdens één van de therapieën die ik volgde kwam ik ook in aanraking met andere personen die stotteren, die op een hele andere manier stotterden dan ik. Dat beeld is mij altijd bijgebleven, het fascineerde mij.
.png)
