Een half jaar geleden hebben we al aandacht besteed aan een mogelijke stotterpil. Het aangekondigd vervolgonderzoek heeft uiteindelijk toch niet positief nieuws gebracht op de vragen die in dat stuk als openstaand werden genoemd. Inmiddels heeft dezelfde auteur (Dr Jerrry McGuire) nu een andere studie aangekondigd. Natuurlijk is dat op dit ogenblik nog niet de doorbraak, waarop we allemaal hopen. Aan de ander kant, mogen we zo’n nieuws niet zonder meer als onzin neersabelen; daar is het immers wetenschap voor. Na het schrijven van mijn vorige bijdragen heb ik een intensief contact met Dr McGuire (zie foto) opgebouwd, en ik ben nu met hem in discussie over meer achtergrond informatie.

Dr. Jerry Maguire laat weten dat het bericht over Asenapine voorlopig nieuws was. Het was een zijlijn in een interview over een nieuw boek van hem, maar een aspect dat door de interviewer onverwacht meer aandacht werd gegeven; zo gaat dat vaker. Maar het is niet onwaar: Asenapine is een nieuw atypisch antipsychotisch medicijn (ontwikkeld door onze eigen Organon) wat werkt door gedeeltelijke blokkade van verschillende receptoren binnen het zenuwstelsel. Voor het anti-stotter effect lijkt de blokkade van de verschillende Dopamine receptoren het belangrijkste te zijn. Het middel is door de FDA (het Amerikaanse instituut wat alle geneesmiddelen toetst) al goedgekeurd voor het gebruik bij zgn. bipolaire ziekten, en nu wordt het dus getest bij stotteren. Dit soort middelen zijn geen ‘kleinigheid’ en de mogelijke voordelen moeten altijd gezien worden tegen de achtergrond van bijwerkingen – die geneesmiddelen nu eenmaal altijd hebben. Al bekend is dat de bijwerkingen gering zijn – maar bedenk wel dat dit getest is bij een veel ernstiger ziektebeeld. Hoe ernstig wij ons stotteren soms vinden, het is geen schizofrenie. Afwachten dus.

Dr Maguire zou me op de hoogte houden – zoals hij overigens ook zei dat het volledig rapport over de vervolgstudie van Pagoclone gepubliceerd zou worden. Over Pagoclone heeft op deze site eerder een gematigd positief rapport gestaan, maar de vervolgstudies bleken niet zo positief uit te pakken als gehoopt. Terzijde zij nog aangehaald dat Pagoclone via een heel ander mechanisme werkt, het is nl. een GABA agonist.
Degenen onder jullie die veel op internet struinen, hebben wellicht al een ander bericht over Asenapine gevonden. Dit bericht (van Tom Weydig) is zeer sceptisch. Ik zie alle redenen om zeer kritisch te zijn: de ‘stotterpil’ is nog niet gevonden, en vooral de bijwerkingen zijn daarbij een groot probleem. Toch moeten we de wetenschap laten werken; het is daarbij goed om te weten dat de huidige integrale therapieën ons goed kunnen doen.

Bert Bast