Stotteren is net zo persoonlijk als een vingerafdruk. De manier van stotteren is uniek en de wijze waarop ermee omgegaan wordt ook. Als mensen vragen 'Waarom ben jij stottertherapeut geworden' zeg ik: 'Dat komt door Frits'. Frits zat bij mij op de basisschool. Hij was een erg leuke, populaire jongen en elke donderdagmorgen mocht hij even weg omdat hij stotterde. Ik vroeg me dan steevast af wat hij dan ging doen. Ook het stotteren van Frits op zich vond ik al interessant. Stotteren vind ik nog steeds zeer boeiend. Het fijne aan het beroep van stottertherapeut vind ik dat de 'ingang' bij mensen die stotteren hetzelfde en duidelijk is: onvloeiend spreken. Daarachter ligt een unieke, persoonlijke wereld waarin ik toegang krijg! Na 15 jaar stottertherapie geven blijf ik me verwonderen over de verschillen in deze stotterwerelden. 

De ene persoon parkeert zijn auto drie straten bij de praktijk vandaan want: 'Stel je voor als iemand ontdekt dat ik hier kom'. De andere persoon denkt daar niet eens bij na en vindt het leuk om met me mee te gaan naar een voorlichtingsbijeenkomst en aan 20 studenten te vertellen over zijn stotteren.

Stotteren is net zo persoonlijk als een vingerafdruk. De manier van stotteren is uniek en de wijze waarop ermee omgegaan wordt ook. Tijdens de avonden met de stottergroep wordt nog duidelijker hoe groot de verschillen in stotterbeleving zijn. Jacco zit er ontspannen bij. Hij vindt zijn losse stotters prima en bij hem horen. Zijn mentor van de politie-opleiding vond toch dat het iets gemakkelijker voor Jacco zou zijn als zijn spreken vaker vloeiend is. Jacco ziet dit advies als een kledingadvies en volgt het op. Hij vindt het prettig om samen te oefenen en de verhalen van anderen te horen. Voor Ronald is het de eerste keer dat hij met anderen spreekt over zijn stotteren en hij voelt zich daarna bevrijd van een enorme emotionele spanning. Wat wel overeenkomt bij veel mensen is dat er in contact met collega-stotteraars een 'taboe' wegvalt en dat er vrijuit wordt gesproken, gestotterd en gelachen. Toch heeft niet iedereen hier behoefte aan. Pieter geeft aan dat hij 'genoeg heeft aan zijn eigen stotteren' en volgt uitsluitend individuele therapie. Weer een verschil.

Stottertherapie dient afgestemd te worden op al deze individuele verschillen tussen al deze stotterende personen. Om een keuze te kunnen maken tussen de verschillende therapieën organiseert de Nederlandse Stottervereniging Demosthenes een informatiebeurs Stotteren. Deze zal plaatsvinden op 23 oktober 2004 te Utrecht (zie informatie elders op de homepage bij 'Nieuws'). Niet alleen elke stotterende persoon, ook elke therapeut is uniek. Ik hoop dat alle aanwezigen op de beurs deze eigenheid zullen koesteren en uitdragen. Dan zul je vinden wat je zoekt!

Ilanda de Dood
Stottertherapeut Alkmaar