Van 1 tot 9 juli mocht ik een ruime week doorbrengen in de Italiaanse bossen bij het dorpje Sale San Giovanni, niet ver van Ceva. Het was een bijzondere week, om verschillende redenen. De belangrijkste reden was misschien wel dat ik voor het eerst in mijn leven omgeven werd door stotteraars. Het is gek. Ik stotter al sinds ik mij kan herinneren, maar behalve een korte stottercursus jaren geleden, heb ik mij nooit veel met andere stotteraars bemoeid. Ik heb hun gezelschap nooit opgezocht.

Juist daarom was deze cultural exchange zo bijzonder. Ik mocht kennis maken met stotteraars uit Finland, Zweden, België, Portugal, Italië en uiteraard Nederland. Iedereen stottert op zijn of haar eigen manier en iedereen gaat er op zijn of haar manier mee om. Waar ik mijn stotteren al enige jaren terug heb geaccepteerd als zijnde een deel van mijzelf, een deel waar ik niet snel afscheid van zou willen nemen, zag ik hoe anderen er dagelijks mee worstelen en op zoek zijn naar een manier om ermee om te gaan.

Aan het begin van de week kregen wij van één van de organisatoren een armbandje met daarop de tekst: ‘In a gentle way, you can shake the world.’ Een leuke quote, waar ik aanvankelijk weinig aandacht aan besteedde. Na twee dagen heb ik de armband zelfs afgedaan, omdat hij mij fysiek begon te irriteren. Pas toen ik terug in Nederland was en ik het witte bandje met de korte tekst terugvond in mijn bagage, heb ik hem weer omgedaan. De ware betekenis, althans voor mij, drong toen pas tot mij door.

‘In a gentle way, you can shake the world.’ Stotteraars kunnen de wereld zachtjes laten schudden, alleen maar door te spreken. Ik geloof dat stotteraars een boodschap hebben voor de rest van de wereld, een wereld die altijd maar haast heeft en jachtig van dag tot dag zich voortsleept. Een wereld waarin mensen nauwelijks tijd hebben om te luisteren naar elkaar. Een wereld waarin mensen zeker geen tijd hebben om te luisteren naar stotteraars. Het duurt immers zo lang. Waarom schieten ze niet een beetje op, ik moet nog naar een vergadering!

Vóór ik op reis ging, was ik gestrest. Studie, bijbaantjes, het zoeken naar een baan en persoonlijke omstandigheden eisten hun tol. In de bossen bij Sale San Giovanni kwam ik tot rust en ben ik tot de overtuiging gekomen dat het luisteren naar stotteraars hier een belangrijke rol in speelde. En hierin schuilt ook een belangrijke boodschap voor de mensen die naar stotteraars ‘moeten’ luisteren.

Stel, je spreekt met een stotteraar. Maak zijn of haar zin voor de verandering eens niet af. Ga er eens rustig voor zitten en wacht af. Bedenk eens niet direct wat jij zou willen antwoorden, maar laat de ander uitspreken voor jij aan jouw zin begint. Soms luisteren we alleen naar elkaar om te kunnen antwoorden, zonder echt te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. Dit gaat dan ook verder dan alleen het gesprek met een stotteraar, een situatie die voor veel mensen een uitzondering is. Het strekt zich uit naar ieder gesprek, met iedereen, stotteraar of geen stotteraar. Maar het zijn de stotteraars die hier mijns inziens een belangrijke rol in kunnen spelen. ‘In a gentle way, they can shake the world.’ Door simpelweg uit te dragen dat zij zich niet laten opjutten door een wereld die altijd maar haast heeft.

 Rik Mets

Bekijk hier het videoverslag van deze uitwisseling: https://vimeo.com/233341877