In een wereld waarin alles snel gaat, is het voor iedereen belangrijk de tijd te krijgen om te zeggen wat je wilt zeggen. Zo ook voor mensen met stotteren. WereldStotterDag staat dit jaar in het teken van het normaliseren van niet-vloeiend spreken. Een bekende reactie van mensen met stotteren is om de stotters te verbergen of te vermijden. Dit zorgt vaak juist voor meer last van het stotteren en minder vrijheid in het spreken. Het is belangrijk om juist het gevoel te krijgen dat je vrijuit kunt spreken. Het enige wat daarvoor nodig is, is dat de luisteraar geduld heeft. Dus, heb jij een momentje?

De onderstaande poster met illustratie van Willemijn Bolks van @juststutter (zelf een persoon met stotteren) zal rond WereldStotterDag verspreid worden.

De Nederlandse Stotter- en Broddelvereniging Demosthenes organiseert op 22 oktober een StotterFestival in Utrecht. Mensen met stotteren en hun omgeving zijn van harte uitgenodigd dit GRATIS festival te bezoeken. Het thema van het festival is 'Laat je zien, laat je horen'!
De dag is er op gericht om vanuit eigen ervaringen andere mensen met stotteren (of ouders daarvan) te raken en te inspireren. Om nieuwe mensen te ontmoeten, ervaringen te delen en deel te nemen aan interessante presentaties en workshops. Het wordt een mooi, gezellig en waardevol festival. Alle presentaties, workshops en optredens worden gegeven door mensen die zelf ervaring hebben met stotteren.
Voor meer informatie: ga naar www.stotterfestival.nl (of kijk op www.demosthenes.nl/activiteit/stotterfestival)

Anja van der Vlist-Pluut, tel: 06-42162475, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Annelies Mobach, tel: 06-40618646, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
Sybren Bouwsma (Demosthenes), tel. 06-47643149, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
Stichting StotterFonds, tel: 030-233 33 36, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Koude oorlog zonder woorden
Op de eerste lesdag van Dorian op de middelbare school overkomt hem tijdens het voorstelrondje het ergste dat kan gebeuren. Hij komt bij het uitspreken van zijn eigen naam niet verder dan do-do. Hij voelt zich er verschrikkelijk over, alsof hij naakt voor de klas staat. Dorian voelt zich vooral in de steek gelaten  door zijn beste vriend Ramses, die op de basisschool altijd voor hem opkwam en namens hem sprak. Dorian besluit dat dit zijn laatste woorden waren. Hij zwijgt voortaan. Tijdens een schoolexcursie komt hij in een natuurmuseum oog in oog te staan met een dodo. Het is alsof de uitgestorven vogel op hem heeft gewacht. Op zijn eigen kamer creëert hij samen met de vogel een veilige plek waar hij rust vindt, los van die bedreigende school.

Debutante Mohana van den Kroonenberg schreef met Dodo een indrukwekkend boek over een jongen die stottert, zonder dat dat woord erin voorkomt. Ze omschrijft het wel. ‘Het is een stoomtrein die pas tot stilstand komt als zijn adem op is- hij kan niet stoppen’. Dorian rekt zijn ‘koude oorlog zonder woorden’ tot het niet langer is vol te houden. Zijn ongelooflijk lieve moeder trekt hem uit de stilte, maar het is vooral zijn beste vriend Ramses die hem trouw blijft ondanks dat Dorian hem lang negeert. Op een ontroerende manier neemt de jongen afscheid van de dodo en keert hij terug in de wereld van taal en woorden. Mohana van den Kroonenberg vindt in dit origineel vertelde en overtuigende debuut een vorm om woorden te vinden voor een jongen die zo moeilijk uit zijn woorden komt. De gedachtestroom van Dorian is intens en authentiek en het gebruik van beelden uit de jeugdliteratuur vooral Alice in Wonderland, geeft speelsheid en verdieping aan het verhaal.

Deze recensie is met toestemming overgenomen van Jaap Friso en stond in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden.

Over de auteur
Als kind hield auteur Mohana van den Kroonenberg het liefst haar mond. Zij stotterde vanaf haar vroege jeugd en trok zich zwijgend terug in zichzelf. Met 'Dodo' geeft ze een stem aan een puber die besluit niet meer te praten omdat hij struikelt over elk woord. Naast beeldhouwer is ze ook auteur van korte verhalen. Met dit boek maakt ze haar debuut als kinderboekenauteur.

De factsheet is aangepast naar aanleiding van de nieuwe richtlijn.

Eerder heeft op deze site een in memoriam gestaan van Dr Helbert Damsté. Op 22 december 2021 overleed zijn maatje met dezelfde interesse voor het stotteren: Theo Schoenaker, 89 jaar oud.

In het stuk over Damsté heb ik hun interactie al beschouwd: Damsté was meer wetenschappelijk gedreven (wat is het, hoe wordt het veroorzaakt?), terwijl Theo Schoenaker aanvankelijk meer praktisch was ingesteld. Schoenaker was opgeleid als logopedist en was meer bezig met de vraag: hoe kan je er iets aan doen? Bij die zoektocht zocht en vond hij meer basale factoren die stotteren in stand hielden, verergerden of konden verminderen. Hij keek naar in hoeverre de persoon die stottert gevangen zit in een vicieuze cirkel van stotteren, spanning en meer stotteren en zocht naar punten waar deze cirkel kan worden beïnvloed.

Lees meer...