Wij werden we benaderd door Robert van de Vorst (sommigen van jullie kennen hem van Demosthenes; hij werkt nu aan de McGill University in Canada) met de vraag of we het instituut waar hij werkt willen helpen in een studie over muziek, taal en stotteren. Je weet dat veel Canadezen tweetalig zijn, dat stotteren daar ook voorkomt. Omdat tweetaligheid niet alleen in Canada maar ook in Nederland voorkomt, heeft Robert de vragenlijst ook in het Nederlands vertaald om meer mensen te bereiken die stotteren. Ik heb de vragenlijst zelf ook ingevuld en nodig je uit hier ook aan deel te nemen om meer inzicht te krijgen in stotteren, wat uiteindelijk nieuwe mogelijkheden kan bieden voor therapie. De link naar de enquête vind je hier: https://crblm.limequery.com/index.php/861866/lang-nl.
Alvast dank voor je tijd! Bert Bast

Vind jij het leuk om over jouw ervaringen met stotteren te schrijven? Wij zijn op zoek naar ervaringsverhalen en columns voor op onze website.
Op onze website staan richtlijnen hiervoor.

Je kunt je verhaal opsturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. We zien er naar uit!

Timo (die stottert) is zondag 31 maart om 18.15 uur te zien bij het nieuwe kinderprogramma van de VPRO: Hoofdzaken.
In Hoofdzaken krijgen kinderen een knipbeurt bij de Brabantse kapper Marko. In de kappersstoel vertellen zij hoe ze in het leven staan, wat hun kopzorgen zijn of waar ze juist heel blij van worden. Zo zien we niet alleen wat er óp hun hoofd gebeurt maar horen we vooral ook wat zich ín hun hoofden afspeelt.

Beste stotter,

We kennen elkaar nu al een hele tijd en hebben zo onze ups en downs. Toen ik je net leerde kennen, vond ik je zeer vervelend. Je maakte mij onzeker en ik wist niet goed wat je met mijn spraak deed. Ook werd ik erg verdrietig van je en als ik niet hoefde te praten, dan deed ik dat ook niet.

Toen ik op de middelbare school werd gepest – wat vooral door jou kwam – besloot ik dat er iets moest veranderen. We zijn samen naar stottertherapie en later ook naar RAP-training gegaan. Tijdens deze groepstraining zag ik dat ik niet de enige was die stotterde en hierdoor groeide mijn zelfvertrouwen. Toch maakte je mij ook nog regelmatig verdrietig en liet ik je niet graag aan mijn omgeving horen.

Na veel oefenen en door jou er te laten zijn, schaamde ik mij steeds minder voor je. Momenteel heb ik je geaccepteerd en kan ik ook regelmatig om je lachen. De schaamte voor jou is weg en je mag ook wel eens van je laten horen. Om te voorkomen dat jij de overhand gaat nemen, maak ik gebruik van spraaktechnieken die ik heb geleerd. Niet iedereen begrijpt jou altijd, maar ik begrijp jou wel en dat is het belangrijkste. Kortom, het gaat best goed tussen ons.

Liefs Dian