In een themanummer over stotteren in het blad Stem-, Spraak- en Taalpathologie zijn twee artikelen gepubliceerd over een nieuw klinisch model. Het tot nu toe veel gebruikte klinisch werkmodel van Bertens veronderstelt dat stotteren gebaseerd is op een primaire neuromusculaire timingsstoornis, die behalve in stotteren ook in andere activiteiten optreedt. Uit recente literatuur blijkt echter dat er genetische en neurologische factoren zijn die veel meer primair zijn en dat deze stoornissen niet te generaliseren zijn.

Wij menen dus dat dit model revisie behoeft en hebben in het artikel: 'Weergave van Ontwikkeling van stotteren: inleiding tot een praktijkmodel (sstp.nl)' een overzicht van deze nieuwe literatuur gegeven. Ook hebben wij in dat artikel een aantal recente klinische modellen aangehaald, die alle ons inziens beter zijn, maar soms ook te moeilijk. In het artikel Weergave van Ontstaan en ontwikkeling van stotteren: voorstel praktijkmodel (sstp.nl)  hebben wij een nieuw model gepresenteerd, wat volgens ons compleet en eenvoudig is, en met name ook grote aandacht besteedt aan de vele terugkoppelingen die bij het stotteren optreden. Zo kan de logopedist met de persoon die stottert of de ouders in de spreekkamer makkelijk de ontwikkeling van het stotteren bespreken en overleggen waar de therapie zich in eerste instantie op zou kunnen richten.

Bert Bast en Leonoor Oonk