Door: Ilanda de Dood

Mika komt vanuit school rechtstreeks naar stottertherapie. Hij zit sinds drie dagen in de brugklas en zijn middelbare school is vlakbij de praktijk. Mika vertelt dat bijna alles anders is dan op de basisschool, hij heeft veel vakken en in de pauze mag hij overal in de school zitten. Ook vertelt hij dat hij in het voorstelrondje heeft gezegd dat hij stottert. Hij had tijdens de brugklasavond  voor stotterende kinderen besloten om dit te doen.   
Aan het begin van de zomervakantie vindt al vele jaren deze bijeenkomst plaats voor stotterende kinderen die in groep 8 zitten en naar de brugklas zullen gaan. Samen met hun ouders komen ze een avond bij elkaar. Twee stotterende middelbare scholieren die de brugklas al achter de rug hebben vertellen aan hen over hun ervaringen. 

Dit jaar vertelde Gitte dat ze op de middelbare school begon met het vermijden van spreeksituaties. Ze had aan haar docenten gevraagd of ze niet hoefde voor te lezen in verband met haar stotteren. Hier gingen haar docenten mee akkoord. In eerste instantie vond Gitte dit heel prettig maar na verloop van tijd merkte ze dat haar spreekangst begon toe te nemen. Dit was de reden voor haar om stottertherapie te starten. Daar kwam ze erachter dat het juist handiger is om open te zijn over je stotteren en spreeksituaties aan te gaan. Gitte zit inmiddels in de derde en leest weer voor in de klas als dit gevraagd wordt. Ze gebruikt hierbij haar spreektechniek.    

Saskia vertelde over de spreekbeurt die ze in de brugklas heeft gehouden over stotteren. Ze vertelde in haar klas over haar stotteren en hoe stotteren ontstaat. Aan het einde van haar spreekbeurt vroeg ze wie van haar klasgenoten voor de klas wilde stotteren. De stoerste jongen van de klas durfde dit echt niet te doen. Saskia zei: ‘Jij bent dus een vluchter’. ‘Eigenlijk wel’ zei hij terug. Haar klasgenoten luisterden vol bewondering naar Saskia die zo open haar verhaal deed voor de klas.
Mika gaf nu aan dat hij vooral aan het verhaal van deze twee dappere meiden veel had gehad. Hij wist nu dat openheid heel belangrijk is. Dat het niet gemakkelijk is merkte hij ook. Hij had aan zijn mentor en zijn klasgenoten verteld dat hij stottert. Zijn tweede dag op school kreeg hij bij aardrijkskunde een leesbeurt. Mika voelde dat hij vastliep en het lukte hem niet zijn stotteren te controleren. Zijn leraar zei na twee zwoegende zinnen van Mika: ‘Stop maar’ en gaf iemand anders de beurt om verder te lezen. Mika voelde zich opgelucht. Toch weet hij ook dat die opluchting maar tijdelijk is. Eigenlijk had hij door willen lezen en er zullen nog vele leesbeurten komen. Wat te doen? Aan de mentor vragen of hij alle docenten in wil lichten over zijn stotteren? Zelf zeggen dat hij wel door kan lezen maar dat het soms wat lastiger is? De brugklasavond is dus een goede aanzet om met meer zelfvertrouwen rondom het spreken de middelbare schooltijd in te gaan. Daarna is het belangrijk om samen te blijven zoeken naar de juiste aanpak van jouw stotteren, ook op school. Hopelijk zal op die manier stotteren een steeds minder grote rol spelen. Er is al genoeg om je mee bezig te houden als je 13 bent!