Wanneer u iemand op uw spreekuur krijgt die stottert is het belangrijk dat u goed luistert naar de klacht en op de hoogte bent van de huidige ideeën over stotteren. Met name over de aanpak van beginnend stotteren zijn de ideeën de laatste 20 jaar veranderd.

Als arts speelt u een belangrijke rol in het vroegtijdig onderkennen van stotterend of haperend spreken. Kinderen met klachten komen nu eenmaal het eerst bij u, en bovendien bent u bij uitstek degene die ouders en kind naar een stotterdeskundige kan verwijzen.

Met vroegtijdige signalering en behandeling (vanaf het 2e en vóór het 7e jaar) zijn veel problemen op latere leeftijd te voorkomen.
U kunt als arts bezorgde ouders helpen door bijvoorbeeld samen met hen de Screeningslijst voor Stotteren door te nemen. U kunt zorgen voor een goede begeleiding van stotterende kinderen en hun ouders door hen te verwijzen naar een logopedist of stottertherapeut. Op de achtergrond kunt u het proces blijven volgen, wat voor uzelf ook heel interessant kan zijn. De aanpak van stotteren bij jonge kinderen is namelijk de laatste 20 jaar behoorlijk veranderd.

Stotteren zou vanzelf overgaan....? Dan zouden er geen volwassen stotteraars zijn!

Stotteren kunt u o.a. herkennen aan de veelvuldige herhalingen en het verlengen van klanken; de spanningen en bijbewegingen in het gezicht of van het lichaam - trillingen in mond en kaak, spanning in borst of armen - en aan spreekangst en vermijdingsgedrag. Dit laatste kan zich uiten in bijvoorbeeld het gebruiken van andere woorden of zelfs het weigeren antwoord te geven of iets te zeggen.

Een zeer belangrijk signaal is de klacht van ouders dat hun kind stottert.
Ouders maken het kind dagelijks mee en voelen het vaak goed aan wanneer iets misloopt. Het is belangrijk dat u als arts de bezorgdheid van de ouders serieus neemt.

Wat kunt u doen?

• luister naar de klacht van de ouders en luister ook zelf naar het spreken van het kind
• met de ouders de genoemde screeningslijst voor stotteren invullen
• wanneer verwijzing naar een stotterdeskundige nodig blijkt, adviseer de ouders dan contact op te nemen met zo'n deskundige - men kan ook via het Stotter Informatie Centrum aan de nodige gegevens komen
• wanneer verwijzing niet direct nodig blijkt, maak dan een vervolgafspraak met de ouders
• als u een stotterende tiener of volwassene op uw spreekuur krijgt dan is het belangrijk met hem door te nemen wat zijn eigen ideeën zijn over behandeling en therapie - ook hoe iemand zelf met het stotteren omgaat is belangrijk te weten voor uw eigen advies

Wilt u meer informatie over stotteren dan kunt u contact opnemen met de StotterFonds. Ook kunt u de folder Stotteren, wat een arts kan doen downloaden over dit onderwerp.