U vindt in dit segment relevante informatie voor en door de media.
Tevens vindt u hier columns van diverse mensen binnen de stotterwereld.
Tenslotte is hier ons media-archief geplaatst. Hier vindt u oudere berichten uit diverse media.
Baukjes knuppel en het hoenderhok
-
Auteur:
"Zeg", vroeg Baukje toen ze zich loom tegen mij aan schurkte en ik zachtjes door haar hoofdhaar kroelde, wat ze altijd zo fijn vond, "waarom stotter je nú eigenlijk niet?"
"Toe Baukje", probeerde ik de situatie die ik in gedachten had nog te redden, "is dit nu wel het juiste moment?" Maar ze was al niet meer te stuiten. Zachtjes nam ze me in een omklemming en bewoog haar glanzende lippen naar mijn oor. "Voor de draad ermee. Kom op!", fluisterde ze.
De Waarzegster
-
Auteur:
Webredacteur Corine Verdonk heeft een interessante ontmoeting met de geheimzinnige Esmeralda. Wat leest deze waarzegster in haar glazen bol?
Ze had me even vreemd aangekeken, maar ergens had ik de indruk dat ze de vraag al verwachtte.
"U wilt weten hoe het er over 10 jaar uitziet voor u, als stotteraar?" had ze samengevat. Ik had haar, naast wat algemene informatie, net verteld over mijn vrijwilligerswerk voor de StotterFonds. Ik nuanceerde haar samenvatting met "nou, ik bedoelde meer stotteren in het algemeen.."
Een coördinatiefoutje in de orde van een lui oog
-
Auteur:
"En juist die uitspraak van die therapeut die stotteren bagatelliseert als 'een coördinatiefoutje in de orde van een lui oog' belicht stotteren eenzijdig en gaat volkomen voorbij aan wat mijn spraakmotorische stoornis nu eenmaal tot stotteren maakt. Hoe zou die therapeut incontinentie noemen? Of Gilles de la Tourette? Ook coördinatiefoutjes in de orde van een lui oog?"
"Interessant, dat paginagrote artikel 'Struikelen over woorden' in het Algemeen Dagblad van vorige week, niet waar?", stootte Mieke me aan. We waren beiden op een feestje van een wederzijdse kennis en na die aanvaring van een half jaar geleden leken de betrekkingen tussen ons weer enigszins genormaliseerd.
Column: Het voorstelrondje
-
Auteur:
Dag één, eerste les Frans. De leraar stelt zich joviaal voor als Peter en vervolgt: ‘Schuif allemaal jullie tafeltjes aan de kant en kom in een kring zitten. Deze les besteden we aan het elkaar wat beter te leren kennen.’ Mijn hart klopt in mijn keel. Quasi onverschillig til ik mijn stoel naar de kring. In één seconde besef ik dat minstens twaalf klasgenoten zich eerder zullen moeten voorstellen dan ik. Twaalf maal een praatje, zodat ik op duizend ontsnappingsmogelijkheden kan hopen: het brandalarm kan afgaan, de leraar kan onwel worden, we zouden allemaal getroffen kunnen worden door een rondvliegende meteoorsteen, je weet maar nooit. Of ik zou kunnen flauwvallen. Echt of gespeeld. Had ik maar het lef, denk ik bitter.
.png)
