Stotteren
-
Auteur:
Stotteren doe ik eigenlijk al mijn hele leven. Het heeft het behoorlijk beïnvloed. Ik durfde vaak niet te zeggen wat ik nu eigenlijk wilde zeggen. Maar zei dan maar helemaal niks. Dit was behoorlijk frustrerend. En hierdoor heb ik een heel laag zelfbeeld opgebouwd. Ik heb altijd gedacht dat ik er niet toe doe, dat ik niks te zeggen heb, dat mensen mij niet leuk vinden. Dit zijn allemaal gedachten die ik al die jaren heb geloofd, maar dus eigenlijk grote leugens zijn. Maar doordat ik nooit durfde te zeggen wat ik eigenlijk wilde zeggen, heb ik dit altijd in stand gehouden. Ik heb ontdekt in de therapie die ik sinds een half jaar volg, dat ik de stotters ontwijk. Als ik wat moet zeggen, en het lukt niet, dan ga ik zeg maar terug in de zin, en ga dan weer opnieuw beginnen. De zinnen die ik zeg, zeg ik zo snel mogelijk, want dan ben ik er maar vanaf. En als ik wat zeg, en mensen begrijpen niet wat ik zeg, omdat ik het misschien wat onduidelijk zeg, dan vragen ze vaak: ” wat zeg je?” Met als gevolg dat ik het nogmaals moet vertellen. Hier wordt ik erg onzeker van, en jawel, dan gaat het dus helemaal fout. Voor mijn gevoel dan.
13 Ways of Looking at a Stammer
-
Auteur:
Tijdens het 9e Wereldcongres van de International Stuttering Association (ISA), juni 2013 in Lunteren, was David Mitchell (zie David_Mitchell (schrijver)) een van de hoofdsprekers. David Mitchell is een van de grootste Engelse auteurs van dit moment. Met onder meer twee nominaties voor de Man Booker Prize, wordt zijn werk over de hele wereld vertaald. Het meest autobiografische boek met de titel "Dertien" beschrijft de ervaring van de dertien-jarige Jason Taylor die worstelt met zijn stotteren. De lezing in Lunteren ging over dertien manieren om naar stotteren te kijken.
Hallo, luister je wel, ik stotter hoor!
-
Auteur:
Vandaag in het stottertherapie-uurtje de opdracht om mijn buurman te laten weten dat ik stotter, middels een “simpel” telefoontje.
Al jaren gaat het prima, toch? Vermijden: een dik arsenaal aan synoniemen binnen een fractie van een seconde paraat, zonder het gebruik van boek of internet. Als automatismen erin geslepen, vaak vijf à zes stappen/zinnen vooruit denkend. Komt er mogelijk een lastig woord of vraag, dan anticipeer ik daar al geruime tijd van tevoren op om dit te ondervangen of te sturen naar de richting die ik wil. Ik hoef er vaak niet eens over te denken, het gaat al jaren op de volautomatische piloot, maar het vreet wel energie.
.png)
