In a gentle way, you can shake the world
-
Auteur:
Van 1 tot 9 juli mocht ik een ruime week doorbrengen in de Italiaanse bossen bij het dorpje Sale San Giovanni, niet ver van Ceva. Het was een bijzondere week, om verschillende redenen. De belangrijkste reden was misschien wel dat ik voor het eerst in mijn leven omgeven werd door stotteraars. Het is gek. Ik stotter al sinds ik mij kan herinneren, maar behalve een korte stottercursus jaren geleden, heb ik mij nooit veel met andere stotteraars bemoeid. Ik heb hun gezelschap nooit opgezocht.
Stotterend de journalistiek in
-
Auteur:
‘ Waarom ga je in godsnaam de journalistiek in? Je stottert’, de zin die ik zo vaak gehoord heb. Dat de vraag terecht is, kan ik niet eens ontkennen.
Stotteren is beperkend, zeker als je iets communicatiefs gaat doen. Maar het is wat ik wil. Dus ik doe het. Punt.
'Je stottert, dus is het niet handig als je telefonische interviews doet', werd mij bij een landelijke krant waar ik stage kwam lopen verteld, 'Want je belt namens ons en we hebben een naam hoog te houden. Mensen verwachten geen stotteraar.' Ik was te verbouwereerd om ook maar iets te zetten. Die stage werd trouwens een ramp, dat lag niet alleen aan dat stotteren.
Een stotteraar voor de klas
-
Auteur:
Sinds eind augustus sta ik voor de klas. Of, nou ja, loop ik stage op een middelbare school in Nieuwegein. Maar ‘voor de klas staan’ klinkt mooier. Want uiteindelijk is dat toch wat ik doe. Ik gaf de laatste weken ongeveer drie lesuren in de week. Niet bijzonder veel, maar voldoende om deze eerste stageperiode succesvol af te ronden.
Na drie jaar bachelor Geschiedenis en één jaar master Cultuurgeschiedenis volg ik nu de master Leraar Voorbereidend Hoger Onderwijs voor het schoolvak Geschiedenis en Staatsinrichting. Een hele mond vol.
.png)
