Auteur:

Hoe een persoon die stottert een Geschiedenisleraar werd.

Toen ik in 2017 mijn Master’s diploma in Onderwijs uitgereikt kreeg, gebruikte mijn mentor het woord ‘veerkracht’ om mij te omschrijven. Zij had ruim veertig jaar ervaring als docent en lerarenopleider, maar ze was nog nooit iemand op de opleiding tegengekomen die stottert. Datzelfde gold voor mijn stagebegeleider, eveneens een ervaren iemand in onderwijsland. Ik was dus de vreemde eend in de bijt. Beiden hadden ernstige bedenkingen bij mijn droom om leraar te worden en ze twijfelden of ik erin zou slagen de opleiding succesvol af te ronden. Gelukkig voor mij hielden ze hun bedenkingen voor zich tot het moment dat ik daadwerkelijk mijn bul in handen had.

Lees meer...

Auteur:

Blijkbaar praat ik in mijn slaap. Dat ik de neiging heb ik om te slaapwandelen, wist ik al jaren, maar sinds kort is iemand erachter gekomen dat ik in mijn slaap nogal eens praat. En al zijn het korte zinnetjes die nergens op slaan, één ding is wel heel frappant: ik stotter zelfs dan!
Deze gewaarwording vond ik zo bijzonder dat ik er veel over ben gaan nadenken en het aan anderen heb voorgelegd. Geen van de door mij bevraagde personen die stotteren konden zeggen of zij het ook deden, maar het bracht wel een levendige discussie op gang. Heeft stotteren namelijk niet voor een groot deel te maken met sociale situaties? Dat je alleen stottert wanneer je weet dat iemand luistert? Niet voor niets stotteren veel mensen niet wanneer ze tegen zichzelf praten of tegen hun huisdier, of wanneer ze zingen of voorlezen. Denk aan de scene in The Kings Speech waarin Bertie een koptelefoon krijgt opgezet en Hamlet moet voorlezen terwijl hij zichzelf niet kan horen spreken. Bij het terugspelen van de plaat blijkt hij vloeiend te hebben gesproken.

Lees meer...