door: Bast EJEG, Ploos van Amstel HK, Franken M-C.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3514.

• Omdat bij de meeste mensen stotteren na verloop van tijd overgaat, hanteerde men tot nu toe de stelregel om af te wachten.
• Er zijn 2 belangrijke recente ontwikkelingen op het gebied van stotteren: de ontdekking van genmutaties die relevant lijken te zijn voor ontwikkelingsneurologische afwijkingen en het groeiend bewijs dat vroeg ingrijpen helpt bij de genezing.

• De gevonden gemuteerde genen zijn GNPTAB, GNPTG en NAGPA. Ze zijn betrokken bij de lysosomale afbraak.
• Gepubliceerde onderzoeksresultaten laten zien dat vroege behandeling volgens het ‘demands and capacities’-model (indirecte behandeling gericht op de omgeving van het kind) en via het ‘lidcombe’-programma (gedragstherapeutische behandeling op basis van operante conditionering) bij de meeste kinderen tot herstel van het stotteren leidt.
• Het advies is nu om gedurende 6-12 maanden gecontroleerd af te wachten om te zien of het kind in de trend van natuurlijk herstel komt en om, als dat uitblijft, gerichte therapie in te stellen.

Lees hier het volledige artikel.