Loes
Als stotterende vader van een kleuterdochter sta ik extra angsten uit. Ik heb liever niet dat mijn dochter met dezelfde handicap wordt behept als ikzelf.
Als vader van een kleuterdochter sta je geregeld allerlei angsten uit. Bij het minste of geringste wolvengehuil dat van buiten komt, sterf je duizend doden. Wat zou die wildebras nu weer overkomen zijn? Zou ze net als die ene keer toen ze dacht dat ze kon vliegen als een elfje, uit een boom gekukeld zijn en een gat in haar hoofdje hebben gevallen? Zou ze weer eens over een loszittende schoenveter zijn gestruikeld en met een lelijke wond aan haar knie, ontroostbaar het huis binnenstrompelen?
Wildplassen
Gewoon mijn vinger opsteken en vragen is buiten kijf, ik stotter immers en ken vreselijke schaamte.
Een oude klassenfoto in zwart-wit, sluimerende herinneringen banen zich een weg naar bewustzijn; emoties spoelen op de stranden van mijn gedachten. Ik bevind me weer in het klaslokaal van juffrouw Kloes, een tanige vrouw met een blik die gezag uitstraalt, me weer dat jochie van amper zes voelend dat zijn eerste schreden heeft gezet in de wereld van de grote school. Ik kijk op de foto. Toch zit ik zelfverzekerd in de bank, vól zelfvertrouwen blik ik in de camera! Louter bekende gezichten om mij heen: Ruurd Gareidus, Danny van der Vaart, achter me Johnny Stet. Wilfred Ooster met z'n flaporen. Wie kan Marianne Huisman en Anita Bruin vergeten, ik verloor van ze met vechten! Mijn diepste ik vraagt zich opeens iets af, "Is de foto een farce? Zit ik daar niet zo zelfverzekerd?"
Stotteren bij jonge kinderen als signaal
Stottertherapie bij jonge kinderen is een zoektocht naar factoren die stotteren naar voren laten komen. De stottertherapeut is een gids in dit proces voor het stotterende kind en zijn of haar ouders. Het meisje in de wachtkamer zat voor het poppenhuis en sprak met haar moeder. Haar moeder luisterde aandachtig en nadat het kind haar twintig herhalingen beëindigd had gaf ze haar dochter rustig antwoord. Toen ik samen met het meisje speelde keek ze me frank en vrij aan en vroeg heel rustig 'magmagmagmagmagmagmagmagmag ik nog even bij het poppenhuis kijken'. Ik keek even rustig terug en zei: 'Ja, hoor. Misschien kun je ook wel magmag zeggen.'. 'Dat kan ik wel' zei Laura en herhaalde 'magmag ik nog even bij het poppenhuis kijken'. Haar moeder keek heel verbaasd.