Demosthenes

Demosthenes

alles voor en over personen die stotteren

Ga naar de website

NVST

NVST

alles voor en over stottertherapeuten

Ga naar de website

 Ik was vroeger altijd bang om in de achtbaan te gaan. Toen ik heel jong was ging ik gewoon niet, overhalen had geen zin, ik ging echt niet in de hoge snelle achtbaan die óók nog eens over de kop gaat. Het maakte dus niet uit in welk pretpark we waren, ik was al snel degene die achterbleef en de tassen bewaakte. Op latere leeftijd vond ik het weleens tijd dat ik ook maar een keer in de achtbaan moest. Al die verhalen over hoe leuk, hoe snel, of hoe hoog de achtbaan was, wilde ik ook een keer ervaren, meemaken, voelen in mijn lichaam. Dus toen ging ik een keer met een schoolreisje mee in de Goliath in Walibi. Voor degenen die nog nooit in de Goliath geweest zijn, de Goliath is een groen met paarse (als iets indruk maakt, neem ik vooral de kleuren in me op) , grote, hoge achtbaan die niet over de kop gaat. Ja dat lees je goed, hij gaat niet over de kop, dat was wat mij overhaalde om er toch in te gaan. Dus net als iedereen rende ik naar de wachtrij van de achtbaan en sloot keurig achteraan in de rij. Toen kwam het zenuwachtige gevoel. Ik was bang voor de hoogten en voor de snelheid die de achtbaan ging maken. Ondanks mijn angst wilde ik heel graag in de achtbaan. Ik wilde het achtbaangevoel een keer hebben meegemaakt. Maar ik wilde een keer niet degene zijn die achterbleef bij de tassen, noem het groepsdruk, ik wilde niet afgaan bij mijn klasgenoten.

Het gevoel dat ik toen had en nog steeds heb als ik in de rij van de achtbaan sta, heb ik af en toe ook met stotteren. Dit kan voor een moment of situatie zijn waarin praten of spreken een grote rol speelt (denk aan een spreken voor een grote groep mensen, een sollicitatiegesprek of gewoon simpelweg een bestelling doorgeven in de McDrive van de McDonalds). In mijn hoofd is dan een rood monstertje dat zegt: ‘Dit MOET je wel vloeiend doen hoor’. Niet dat het rode monster echt in mijn hoofd zit en dat ik hem ook zie of hoor, maar ik wil hiermee meer zeggen dat ik veel druk op mijzelf leg, eigenlijk teveel. In deze situaties is het eigenlijk net zoals in de achtbaan, ik ben bang voor het niet onder controle hebben van mijn stotteren (te vergelijken met de snelheid die een achtbaan kan maken waarbij je ook alle controle verliest), daarnaast ben ik bang voor wat andere mensen zien en horen als ik stotter en wat ze daar dan van vinden (te vergelijken met wat andere mensen van je vinden als je aan het schreeuwen bent in de achtbaan). Ondanks alle angsten en dingen waarvan je van tevoren weet dat ze fout kunnen gaan ga je toch de achtbaan in, ofwel je gaat toch de situatie aan met het stotteren. Sommige mensen zouden zeggen: 'Als je de achtbaan toch zo eng vindt, waarom ga je er dan in?' Mijn antwoord zou zijn: 'Vanwege de adrenaline die je lichaam aanmaakt als je erin zit, de kick die je voelt als je de achtbaan uitstapt, maar vooral het gevoel van overwinning: ik heb het toch maar gedaan.'

Bij stotteren werkt het in sommige situaties precies hetzelfde. Voor verschillende situaties waarin praten een grote rol speelt, spelen er bij mij verschillende angsten. Bij een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld. Bij een sollicitatiegesprek zijn er verschillende dingen waar ik me druk over kan maken, het meeste druk maak ik mij dan over het stotteren. De rest van de dingen zoals bijvoorbeeld kleding kan ik zelf onder controle houden. Het stotteren echter niet, dit kan het ene moment goed gaan en onder controle zijn en het andere moment totaal niet.

Uiteindelijk  stap ik uit een sollicitatiegesprek met een voldaan gevoel. Vaak niet eens omdat ik een goed gevoel heb over het gesprek, maar omdat ik weer een overwinning heb gemaakt wat betreft het stotteren. Iets wat ik in mijn hoofd zo ontzettend groot voor mijzelf gemaakt heb en wat ik echt heel spannend heb gevonden heb ik  toch maar gedaan! Dit geeft een goed gevoel. Dit gevoel is te vergelijken met het achtbaangevoel. Eerst durf ik niet, dan besluit ik het toch maar te doen, als ik er in zit vind ik het nog enger dan ervoor en als ik eruit kom ben ik trots op mezelf dat ik toch in de achtbaan gegaan ben.

Simone Lammers

 

Aanmelden nieuwsbrief

Sponsors en partners

DTFonds
DTFonds
Cultuur Fonds
Demosthenes
NVST
InternetDiensten Nederland