Gewoon stotteren
Je kent het wel, de “angst” voor presentaties. Ik denk dat iedereen die stottert, of heeft gestotterd, het wel eens heeft gevoeld. Ook ik had en heb nog steeds veel moeite met presentaties. Ik zit nu in 6VWO en moest vorig jaar een mondeling Duits doen. Natuurlijk was ik hartstikke zenuwachtig en mijn partner maakte dit niet veel beter. Hij liep maar rondjes en zei de hele tijd hoe zenuwachtig hij wel niet was. Ik had echt het idee van: ”Man, wat zeur je nou, je bent hartstikke goed!”, maar goed, hij wilde mij toch niet geloven. Ik had gemerkt dat ik de laatste tijd steeds “gewoon” zei, tussen mijn woorden door en zelfs midden in mijn woorden. Dit deed ik om mijn stotters te camoufleren. Zelfs tijdens mijn presentatie Engels in dat jaar gooide ik er soms zomaar een Nederlands ‘gewoon’ tussendoor. Om dit probleem te omzeilen probeerde ik maar tijdens de Duitse presentatie het woord “also” te gebruiken. Maar zoals jullie al begrijpen, dit lukte totaal niet.
Het wekte wel wat glimlachjes op, maar dat was natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Omdat ik na 6VWO een universitaire opleiding wil gaan doen, wilde ik wel van mijn stotteren af. Ook op de universiteit moet je veel presentaties doen en het is ook een nieuwe start voor me. Daarom ben ik wat gaan researchen en kwam via mijn vorige logopediste bij een stottertherapeute in Hoorn terecht. Na mijn eerste gesprek met haar, wat erg goed voelde, volgden er nog vele afspraken.
Toen was het zover, de week waarin ik twee presentaties moest doen. Op de dinsdag had ik Engels, met nog drie andere leerlingen. Bij deze presentatie moest ik én een stukje voorlezen én een stuk presenteren. Tijdens de stottertherapie hadden we geoefend op de presentatie. Mijn stottertherapeute adviseerde me er vooral van te genieten. Omdat ik dan meer ontspande en mijn verhaal enthousiaster overkwam. Dit werkte tijdens het oefenen goed, maar toch was ik op de dag van de presentatie weer zenuwachtig. Er spookten veel vragen door mijn hoofd, zoals: “Zal ik niet te veel stotteren?” “Loop ik niet helemaal vast?”, je kent ze vast wel. In het begin had ik veel moeite om op gang te komen, maar toen ik eenmaal bezig was ging het best goed. Ik heb geen enkele keer “gewoon” gezegd en met voorlezen heb ik niet 1x gestotterd! Bij mijn Duitse presentatie ging het iets minder, maar toch heb ik er een goed gevoel aan overgehouden. De reacties na mijn presentaties waren zeer goed, iedereen vond het knap van mij en bij Engels begonnen ze zelfs te klappen.
Dus hierbij mijn advies voor presentaties. Stop met de stopwoordjes, ontspan je en vooral: Geniet ervan!
Als je wilt reageren hierop of nog tips voor me hebt, mail dan naar de redactie: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Arjan