Eigenlijk weet ik niet of er zoiets bestaat als ex-stotteraars. Onder ex-stotteraars zijn veel gelovigen in 'de genezing' van stotteren. Mark Renne schreef een blog over hoe hard ex-stotteraars kunnen zijn voor elkaar.

 Eigenlijk weet ik niet of er zoiets bestaat als ex-stotteraars. Onder ex-stotteraars zijn veel gelovigen in 'de genezing' van stotteren. Dat mag natuurlijk, maar het wordt wat lastiger wanneer ze hun aanpak, therapie en ideeën op gaan leggen aan andere stotteraars. Het is soms echt verbazend hoe we zo hard kunnen zijn voor elkaar. Om dit uit te leggen de volgende (verzonnen) casus en een bespiegeling daarop.

Stotteraar: "Het was echt lastig om mijn punt in te brengen tijdens de vergadering vandaag. Ik merk dat ik steeds vastloop tijdens gesprekken, en het frustreert me enorm."
Genezen stotteraar: "Nou, ik begrijp je frustratie, maar weet je, ik heb mijn stotteren volledig overwonnen. Het enige wat jij moet doen is jezelf trainen om vloeiender te spreken. Het heeft voor
mij gewerkt, dus dat betekent dat het ook voor jou moet werken. Je zou meer moeten oefenen en jezelf dwingen om langzamer te spreken. Je moet gewoon meer discipline tonen in je
spraaktechnieken."

De kritiek van de genezen stotteraar roept een scala aan gevoelens op bij de stotteraar. Allereerst kan deze kritiek leiden tot een gevoel van schaamte en onzekerheid. De stotteraar kan zich
beoordeeld en veroordeeld voelen door iemand die beweert hetzelfde probleem te hebben gehad, maar het nu heeft overwonnen. Dit kan gevoelens van inadequaatheid en frustratie opwekken,
omdat de stotteraar misschien al verschillende methoden heeft geprobeerd om vloeiender te leren spreken zonder langdurig succes.

Daarnaast kan de kritiek van de genezen stotteraar gevoelens van onbegrip opwekken bij de stotteraar. Het idee dat hetzelfde advies dat voor de genezen stotteraar heeft gewerkt, ook voor de
stotteraar zou moeten werken, kan als onbegrijpelijk en frustrerend worden ervaren. Dit kan leiden tot gevoelens van isolement en eenzaamheid, omdat de stotteraar het gevoel kan krijgen dat
anderen niet begrijpen hoe het is om te stotteren en hoe moeilijk het kan zijn om dit te overwinnen. 

Bovendien kan de kritiek van de genezen stotteraar gevoelens van hopeloosheid veroorzaken. De stotteraar kan zich overweldigd voelen door de aanbevelingen van de genezen stotteraar, vooral als ze al vele andere adviezen hebben opgevolgd zonder succes. Dit kan leiden tot een gevoel van wanhoop en machteloosheid over de eigen situatie.

Uiteindelijk kan deze kritiek de stotteraar ontmoedigen om open te zijn over zijn of haar stotteren en op zoek te gaan naar de steun die hij of zij nodig heeft. Het kan ook de interne strijd en de zoektocht naar acceptatie van het stotteren bemoeilijken, aangezien de kritiek van de genezen stotteraar de stotteraar het gevoel kan geven dat hij zich niet aanvaard voelt binnen zijn eigen gemeenschap.

Dit stuk is geschreven door Mark Renne. Meer verhalen over zijn ervaring en opinie over een stottervriendelijke samenleving zijn te vinden op zijn LinkedIn-pagina:
https://www.linkedin.com/in/markrenne/