Stotterende mensen hebben dikker hersengebied voor spraak
Mensen die stotteren zijn op hersenscans te herkennen aan een relatief dik spraakgebied, zo blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek. Normaal gesproken wordt het weefsel in het hersengebied voor spraak wat dunner na de kindertijd, omdat het het zogenoemde 'centrum van Broca' steeds efficiënter gaat werken.
Bij personen die stotteren gebeurt dat echter niet: de grijze stof in het gebied slinkt niet of nauwelijks.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Alberta in het wetenschappelijk tijdschrift Frontiers in Human Neuroscience.
Lees het complete artikel hier.
Stotteren: effect van genen en van vroege therapie
door: Bast EJEG, Ploos van Amstel HK, Franken M-C.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3514.
• Omdat bij de meeste mensen stotteren na verloop van tijd overgaat, hanteerde men tot nu toe de stelregel om af te wachten.
• Er zijn 2 belangrijke recente ontwikkelingen op het gebied van stotteren: de ontdekking van genmutaties die relevant lijken te zijn voor ontwikkelingsneurologische afwijkingen en het groeiend bewijs dat vroeg ingrijpen helpt bij de genezing.
In memoriam Dr. P. Helbert Damsté
Begin februari 2017 is Dr. Damsté in Zeist overleden, hij was net 92 jaar geworden. Dit in memoriam gaat over hem en zijn verdiensten in verband met het stotteren – maar ook een beetje over mij. Ik heb hem ontmoet toen ik 18 jaar was (en hij zo’n 37) in zijn huis op de Emmalaan in Utrecht. Evenals ongeveer mijn hele familie stotterde ik, maar mijn moeder had gehoord dat er iets nieuws aan het komen was – en dat Damsté daar de voorman van was.
.png)
