Mijn stotteren en ik - edwin
Gedachten van een 19-jarige omtrent zijn stotteren..jpg)
Stotteren zie ik als een belemmering als het gaat om spreken in het openbaar en het zoeken of onderhouden van contacten. Ik denk vrijwel iedere dag ‘Ik zou steviger in mijn schoenen hebben gestaan en meer kunnen bereiken als ik niet zou stotteren’. Ik durf niet of amper een gesprek te beginnen als ik bijvoorbeeld in de bus zit op weg naar school met mijn klasgenoten.
Ervaringsverhaal: Geen leven langs de zijlijn meer!
Lees het ervaringsverhaal van Lissa.
"In mijn herinnering gebeurde het vrijwel van de ene dag op de andere. Op de lagere school was er niets met mij aan de hand, ik speelde mee in toneelstukjes en stond graag in de belangstelling. Maar ik was amper een week op de middelbare school – onzeker, verlegen meisje in een grote pubermassa – en het lukte me niet meer om vloeiend te spreken."
.png)
